Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

η καλοκαιρινή μας συνάντηση

Για τον συμμετοχικό προυπολογισμό, των Αλεγκρέτι και Χέρζμπεργκ, η συζήτησή μας στράφηκε γύρω από τα εξής ερωτήματα:


Γιατί δεν έχει υπάρξει ακόμη συμμετοχικός προϋπολογισμός στην Ελλάδα? Μια εξήγηση ίσως είναι το ότι και στην υπόλοιπη Ευρώπη αυτή η λειτουργία έχει ξεκινήσει πρόσφατα - γύρω στο 2000. Επίσης ο συμμετοχικός προϋπολογισμός απαιτεί μια κουλτούρα στοιχειώδους τεχνοκρατικής αντίληψης και βαθιάς δημοκρατικής αντίληψης.  

Από την άλλη, ενδιαφέρον έχει η αντίσταση των οργανωμένων συλλογικοτήτων (π.χ ΜΚΟ, δημοτικά συμβούλια) που βλέπουν ανταγωνιστικά των ρόλων των τοπικών συνελεύσεων. Πάντως, φαίνεται ότι δεν είναι εύκολο να συμμετέχεις σε μια ομάδα εργασίας που να προσφέρει ισότιμες ευκαιρίες συμμετοχής (έκφρασης, άποψης).

Γεννιούνται πολλά ερωτήματα σχετικά με το πώς οργανώνεται κάτι τέτοιο. Εάν προϋποθέτει θεσμική συμμετοχή. Ποια είναι η στοιχειώδης μονάδα: η γειτονιά ή ο δήμος; Ή κάποιες ομάδες πολιτών με κοινά ενδιαφέρονται; Πώς αφυπνίζονται οι πολίτες; Τι διασφαλίζει την ισότιμη συμμετοχή; Πώς κατασκευάζεται μια πλατφόρφα δημοκρατικής επικοινωνίας και ενημέρωσης; Τι δραστηριότητες περιλαμβάνει; Πώς τίθενται οι προτεραιότητες; Έχουν λόγο όλοι ή εκπρόσωποι;

Τα παραδείγματα του βιβλίου δείχνουν πόσο σημαντική είναι η τοπική συνιστώσα στην απήχηση και στην αποτελεσματικότητα του συμμετοχικού προϋπολογισμού καθώς και η συμμετοχή όλων των πολιτών (συμπεριλαμβανομένων και των μεταναστών και των παιδιών) - αλλά και πόσες διαφοροποιήσεις παρατηρούνται στην εφαρμογή του.

[Για τα πρακτικά της συζήτησης, Δημήτρης Τσέλιος και Αθηνά Σταυρίδου]


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου