Συνάντηση Νοεμβρίου 2011

Στη συνάντηση του Νοεμβρίου [Πέμπτη 3/11/11 στις 20.30], πάντα στην Ολυμπιάδα [πλ. Ελευθερίας, Παπάγος] θα συζητήσουμε το βιβλίο "Ο μύθος του υπερπληθυσμού" του Μάρεη Μπούκτσιν, εκδ. Ελεύθερος Τύπος.

Η ζωή στο δάσος

Στις πρώτες φθινοπωρινές συναντήσεις η λ.ο.β. συζήτησε το βιβλίο του Thoreau καθώς και ποικίλα άλλα θέματα που αφορούν τον ευρύτερο χώρο της οικολογίας. Όσον αφορά το βιβλίο, δύο ήταν οι προσεγγίσεις μας: πρώτον, η λογοτεχνικότητα και το περιεχόμενό του. Το βιβλίο μοιάζει με ημερολόγιο, μοιάζει με τετράδιο στοχασμών, μοιάζει με αυτοβιογραφικό σημείωμα. Σε ορισμένα σημεία έχει συναισθηματικό ύφος, αλλού ο λόγος είναι περισσότερο δοκιμιακός και αποστασιοποιημένος. Πιο πολύ απ' όλους τους χαρακτηρισμούς, αυτός που επικράτησε στη συζήτησή μας ήταν ότι το βιβλίο Walden είναι στην ουσία ένα απάνθισμα ιδεών, που επικρίνουν τις πλευρές της επερχόμενης εκβιομηχάνισης της κοινωνίας του συγγραφέα (το βιβλίο γράφεται το 1854) (όπως π.χ. η απομάκρυνση του ανθρώπου από τη γη και τη φύση και οι συνέπειές της, η μαζικοποίηση της κατανάλωσης, οι αλλαγές στις ανθρώπινες σχέσεις που πλέον ορίζονται σχεδόν αποκλειστικά πάνω σε σχέσεις συμφερόντων, ή η νομιμοποίηση κάποιων συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων να αποφασίζουν και να ρυθμίζουν τον τρόπο ζωής και εκπολιτισμού όλων των υπολοίπων). Για πολλές από τις ιδέες του αυτές ο Thoreau θεωρείται ότι έχει προσφέρει με το βιβλίο του αυτό το πρώτο εγχειρίδιο οικολογικής σκέψης και πράγματι, η φρεσκάδα της γραφής του και η επικαιρότητα των επισημάνσεών του κάνουν το βιβλίο πολύ ευκολοδιάβαστο και σήμερα, παρά το κάπως "παλιομοδίτικο" ύφος του.
Η δεύτερη θεματολογία που απασχόλησε την ομάδα μας ήταν πώς κάποιος μπορεί σήμερα να ζήσει στην "άγρια φύση" (όπως προσεγγίσαμε τον ορισμό της παράλληλα με την γενικότερη "ιδέα της φύσης", την οποία συζητήσαμε πριν από μερικούς μήνες) και αν ο Thoreau πράγματι είχε ζήσει όπως ισχυρίζεται ότι έζησε, δηλαδή δύο συναπτά χρόνια σε ένα χωράφι μόνος του με καμία έξωθεν βοήθεια κτλ. Αν και συμφωνήσαμε όλοι ότι ένα κείμενο (θα έπρεπε να) αυτονομείται από το συγγραφέα του και να έχει τη δική του αξία, όποια κι αν είναι η δράση και η ζωή του συγγραφέα, ωστόσο το θέμα της επαναπροσέγγισης της πιο "φυσικής ζωής" αλλά και της ανεξαρτησίας από την ανάγκη για κατανάλωση και χρήση χρήματος είναι ενδιαφέρον και πολυδιάστατο (αναφέραμε και την περίπτωση ανθρώπων που σήμερα ζουν παρόμοιες "περιπέτειες" με αυτές του Walden ή επιχειρούν να ζήσουν με πλήρη αυτονομία ή χωρίς χρήματα - βλ. και το παράδειγμα που καταγράφεται στο documentary www.livingwithoutmoney.org ή "πώς να βγάλεις χρήματα, ζώντας χωρίς χρήματα"...).
Η συζήτηση συνεχίζεται....